Mario, Laura, Orballo, Rachel. 1926
Armando Fernández Mazas
Ourense, 1905 – 1996
Estudo Ensino e xoga fútbol con equipos locais en nome diferente deportes "Chocolito"O"choco". Hai unha fotografía dunha desas equipos en que Alexandre Vault, Inspector de Facenda e editor do Estatuto de Autonomía de Galicia 1936, que foi o club administrativa xunto ao compañeiro aparece.
A.T.E.O. activa sindicalista (Asociación dos Traballadores en Educación de Ourense) enmarcado dentro da Unión U.G.T. Durante os anos antes da Guerra Civil, que milita desde 1931 Comunista Oposición de Esquerda, carácter organización trostkysta.
En 1932, el aproba a oposición Mestre Nacional e publicado baixo o pseudónimo Jorge Pla varios artigos na revista Journal of Education "Traballo da escola". Cando estala a Guerra Civil, tentou unirse á loita xunto aos mineiros da zona do Bierzo, desprazándose a pé ata Puentes de Domingo Florez; decatándose da derrota, volve e permanece catro anos agochado no Penedo, ata que morre o seu irmán Cándido. En 1942 trasladouse a Castro Laboreiro, na montaña, en Portugal, onde permaneceu cinco anos xunto a outros compañeiros como Rodríguez Colmenero. Para ampliar o contexto xeográfico-político-cultural no que se desenvolveron aqueles cinco anos da súa vida, véxase o artigo de Américo Rodrígues, Refuxiados e guerrillas antifranquistas en Castro Laboreiro (1936–1943). Boletín Cultural n.o 10. Cámara Municipal de Melgaço, 2018. En 1947 intentou, durante catro meses, ir a Francia ou a Inglaterra desde Bilbao, sen facelo marchou a Valencia co seu compañeiro e amigo Juan Rodríguez Dever, onde vivir baixo identidades falsas oito anos. Os dous detidos en 1955 ingresan no cárcere de Carabanchel, onde son xulgados de guerra. Son liberados suxeitos aos rexistros militares. Reincorporouse á profesión docente en 1963, ata a súa xubilación en 1975. A partir dese ano dedícase a recompilar e investigar a vida do seu irmán Cándido. Faleceu repentinamente en 1996.
Libros publicados por Armando Fernández Mazas
(Preme na imaxe para ampliar):
Mario Fernández Mazas
Ourense, 1920 – 1937
irmán máis novo Cándido Fernández Mazas. Nenos activista xunto cos seus amigos, Luís Amadeo Varela Taboada Camoeiras e publicar a revista "Espartaco ". Detido por estes feitos, que se destina a cabeza, a través da Coruña, Zaragoza e Teruel. El é morto segundo a versión oficial por unha bala perdida in traxe dun ajusticiamiento porque o corpo tiña unha bala nas costas, na cidade de Cella Teruel. A súa morte temperá impediu o seu potencial para se desenvolver. Mostrou grandes calidades plásticas, como o seu irmán Candido, e foi tamén un debatedor brillante, os seus artigos apareceron asinado como MA MA FER. No inicio da guerra, estaba preparado para comezar os seus estudos médicos.
Aida Fernández Mazas
Laura Fernández Mazas, Raquel, Rocío e Aida
Cada unha das irmás Fernández Mazas tivo unha tarefa ben definida na familia, incautados ou o xardín, ou limpeza e cociñar ou engajar-se en traballo de borda e personalizado rendas ou vender en tendas máis prestixioso da cidade, como foi o caso de orballo.
Aída trabajo durante muchos, la totalidad de su vida laboral hasta su jubilación, como secretaria del Colegio Médico de Orense, teniendo a su cargo tres auxiliares administrativos. Era la más intelectual de todas las hermanas. Se interesaba fundamentalmente por autores franceses Zola, Balzac, aunque la poesía española no le era desconocida: Machado, Juan Ramón, José Ángel Valente son autores que se encontraban en su biblioteca. La influencia de sus hermanos mayores fue decisiva en su formación. Decía que Cándido la examinaba de Balzac.
Hasta el final de su vida se mantuvo activa intelectualmente interesándole tanto el transcurso de la vida política e intelectual española, como cualquier cuestión cultural. Su posicionamiento personal durante la celebración de la exposición antológica de su hermano Cándido, hizo que vetase al Ayuntamiento de Orense presidido por Manuel Cabezas Enríquez del Partido Popular, por considerar que su actitud y posicionamiento no había sido el correcto durante los trámites y gestión sobre el Cementerio de San Francisco de Orense y sobre el Plan de Urbanismo, que a día de hoy está invalidado por el Tribunal Superior de Justicia de Galicia.
A súa intuición raramente fallou, sobre carreiras políticas emerxentes ea súa opinión foi igualmente precisas en relación á deriva da Igrexa Católica. Foi definido como agnóstico e un dos libros que lle interesaban máis profundamente nos seus últimos anos, e comentou con paixón, O que cren que os incrédulosA correspondencia entre Umberto Eco eo cardeal Carlo Maria Martini. Foi o máis longo de todos os irmáns Fernández Mazas. Morreu en 2010 aos 99 anos.
Rocío Fernández Mazas
